عسل چگونه تولید می شود و از کجای زنبور است؟
عسل قطعا مدفوع زنبورعسل نیست و زنبور حتی در شرایطی که نمی‌تواند پرواز کند هم مدفوع خود را تا هفته‌ها نگه می‌دارد که آلودگی وارد کندو نشود و آن را در خارج از کندو تخلیه می‌کند. اما حالا این سوال به وجود می‌آید که پس عسل چیست و چگونه تولید می‌شود و از کجای زنبور خارج می‌شود.
تولید عسل چندین مرحله دارد که شامل: ۱. جمع آوری شهد ۲. تغلیظ شهد ۳. ذخیره سازی و پلمپ است. که در زیر در مورد آنها صحبت می‌کنیم
برای دیدن ادامه این مقاله روی ادامه مطلب کلیک کنید.
دلیل اینکه عسل اغلب به عنوان عنصر اصلی تقریبا در هر محصول آرایشی یافت می شود این است که پوست را از عمیق مرطوب می کند. آنزیم های موجود در عسل باعث می شود تا به راحتی به پوست نفوذ کرده و در عین حال آن را نرم کند.
امروز صبحانه چی خوردی؟ مربا روی نان تست؟ گوجه فرنگی کبابی با سرخ کردن شما؟ شاید آب میوه یا قهوه؟
این وسوسه کننده است که فکر کنیم زنبورها فقط عسل به ما می دهند، اما در واقع آنها پشت سر بسیاری از غذاهایی که می خوریم هستند ، از جمله بیشتر میوه ها و سبزیجا..
زنبورها برای اقتصاد ما بسیار مهم هستند.
گرده گل سرشار از پروتئین ها، اسید آمینه های آزاد و ویتامین ها می باشد. گرده‌ی گل غذایی کامل است و عناصر بسیاری دارد که محصولات حیوانی دیگر ندارند.
از هر منبع حیوانی دیگری پروتئین بیشتری دارد. اسید آمینوهای بیشتری نسبت گوشت گوساله، تخم مرغ یا پنیر با وزن مساوی دارد. حدود نیمی از پروتئین گرده گل به شکل آمینو اسیدهای آزاد است که آماده استفاده مستقیم توسط بدن هستند. لازم است بدانید که برای جمع آوری حدود یک قاشق چای خوری گرده گل ، یک زنبور عسل به مدت روزانه هشت ساعت در طول یک ماه کار زحمت می کشد.
گرده گل بیش از دو میلیون دانه گرده گل دارد و یک قاشق چای خوری آن حاوی بیش از دو میلیارد و نیم دانه گرده گل است.
دکتر گبریِل کوزِنس دکترای دارو، گرده گل را در لیست ۲۲ خوراکی انرژی زای خود قرار داده است. گرده گل می تواند بعنوان دارو برای دامنه بزرگی از شرایط و ناراحتی ها از سلامتی پروستات گرفته تا ناراحتی های پوستی استفاده شود و میتواند به اصلاح برخی اختلالات تغذیه ای خاص در بدن کمک کند.
زنبورهای عسل جزو پروازهای شگفت انگیز هستند. آنها با سرعتی در حدود 25 کیلومتر در ساعت پرواز می کنند و بال های خود را 200 بار در ثانیه می زنند!
هر زنبور دارای 170 گیرنده بو است ، به این معنی که آنها یک حس بویایی جدی دارند! آنها از این روش برای برقراری ارتباط در داخل کندو و تشخیص انواع مختلف گل هنگام جستجوی غذا استفاده می کنند.
1. به هضم غذا کمک می کند
پربیوتیک بودن عسل باعث رشد باکتری های مفید یا "خوب" در دستگاه گوارش می شود. هنگامی که شیر هر روز با چند قطره عسل مصرف می شود ، به بازسازی فلور باکتریایی سالم مورد نیاز برای یک سیستم گوارشی خوب کمک می کند. بنابراین ، مصرف منظم با از بین بردن نفخ ، یبوست و گرفتگی ، به حفظ سلامت دستگاه گوارش کمک می کند.
2. تقویت کننده استقامت
از جمله فواید شیر سرد و عسل می توان به بهبود استقامت آن اشاره کرد. هنگامی که یک لیوان نوشیدنی صبح مصرف می شود ، کربوهیدرات ، پروتئین و سایر مواد مغذی ضروری مورد نیاز برای شروع مجدد روز دریافت می کنید. عسل همچنین باعث بهبود میزان متابولیسم و در نتیجه سرعت بخشیدن به فرایند بدن می شود و تمام انرژی مورد نیاز برای فعالیت در طول روز را به شما می دهد.
3. بی خوابی را برطرف می کند
مصرف شیر و عسل از دیرباز به عنوان درمانی برای بی خوابی و مشکل در خواب استفاده می شده است. اگرچه هر دو در ارتقاء خواب خوب هستند ، اما در کنار هم تأثیر آنها تشدید می شود. مصرف عسل باعث ترشح انسولین در مغز همراه با ترشح ترکیبی به نام تریپتوفان می شود. تریپتوفان در نهایت به سروتونین تبدیل می شود ، یک انتقال دهنده عصبی که احساس سلامتی را افزایش می دهد. سروتونین در نهایت به ملاتونین تبدیل می شود که مسئول خوابیدن است.
4. سلامت استخوان را تقویت می کند
شیر سرشار از کلسیم لازم برای استخوان است. با این حال ، دریافت کلسیم به تنهایی برای جذب آن در استخوان ها کافی نیست. مشخص شده است که عسل و آنزیم های آن در انتقال مواد مغذی در بدن موثر هستند. این باعث جذب کلسیم توسط بدن می شود که نوشیدن شیر را بسیار مثرتر می کند. سطح سالم کلسیم برای استخوان ها و دندان ها مفید است. این به ویژه برای افراد با افزایش سن مفید است و استخوان های آنها شروع به از دست دادن تراکم و قدرت می کنند.
برای یک زنبوردار و یا کسی که با کار زنبورداری از نزدیک آشنا بوده است، قطعا پاسخ به این سوال که عسل چگونه تولید می شود و آیا عسل مدفوع زنبور عسل است یا خیر بسیار ساده است.
جواب به این سوال همانقدر ساده است که بگویم آیا شیر، ادرار گاو یا گوسفند است! قطعا هیچ موجودی حاضر نیست که مدفوع خود را با این همه زحمت ذخیره سازی کند.
اولین نکته‌ای که باید بدانیم این است که عسل نه مدفوع زنبور عسل است و نه بذاق دهان زنبور. بلکه غذایی است که زنبور آن را در فصل‌های گرم سال، از شهد گلها و گیاهان حاصل می‌کند تا در فصل‌های سرد سال از آن تغذیه کند.
کار زنبوردار این است که با کوچ دادن زنبور به جاهای مختلف، کاری کند که زنبور، مقدار عسل بیشتری تولید کند تا ما هم بتوانیم از آن استفاده کنیم.
آیا زنبور عسل هم مدفوع دارد؟
بله قطعا، زنبور هم دارای یک سیستم گوارش است که از عسل و گرده گل برای زنده ماندن تغدیه می‌کند و مانند هر موجود دیگری که داری سیستم گوارش است مدفوع هم دارد. اما این مدفوع کاملا با عسل متفاوت است. ضمن اینکه زنبور عسل به هیچ وجه مدفوع خود را داخل کندو نمی‌ریزد چرا که می‌توان گفت زنبور عسل یکی از پاکیزه ترین موجوادت جهان است که نسبت به هر گونه آلودگی حتی ذرات گرد و غبار نیز حساس است.
زنبور عسل مدفوع خود را در پروازهایی که به بیرون دارد در بیرون از کندو تخلیه می‌کند. حتی گاهی در فصل‌های سرد که دمای هواز زیر ۱۰ درجه است و زنبور قادر به بیرون رفتن و پرواز نیست. ممکن است دو تا سه هفته و یا حتی بیشتر مدفوع خود را نگه دارد تا زمانی که شرایط مساعد برای پرواز به بیرون پیش بیاید و آنگاه مدفوع خود را خارج می‌کند.
البته گاهی پیش می‌آید که زنبور به خاطر برخی از بیماری‌ها و یا اختلال در سیستم گوارش خود در داخل کندو مدفوع کند، که آن هم به سرعت از داخل کندو خارج می‌شود اما در حالت عادی زنبور این کار را انجام نمی‌دهد.
عسل 3000 ساله ، از مقبره فراعنه ، هنوز قابل خوردن است. چگونه می توان یک غذا را هزاران سال بدون خراب شدن دوام آورد؟
قدیمی ترین غذایی که تا به حال خورده اید چیست؟ اگر به یخچال و کمدهای خود نگاه کنید ، چه غذایی بیشتر از همه در آنجا بوده است؟ آیا هنوز هم خوردن را بی خطر می دانید؟
اول اینکه عسل از کجا می آید؟ چگونه ساخته می شود؟
عسل توسط زنبورها ساخته می شود و با شهد شیرینی که توسط گل تولید می شود شروع می شود. گلها شهد ، مایع غنی از قند ، تولید می کنند تا حشرات را به دیدن خود جذب کنند. در حالی که حشرات حریصانه این شهد شیرین را می چسبانند ، تکه های گرده را جمع می کنند ، گرد و غبار ریز که حاوی مواد ژنتیکی گیاه است. هنگامی که حشره به سمت گل بعدی حرکت می کند ، مقداری از گرده گلهای قبلی رسوب می کند.
در کندو ، زنبورهای کارگر بارها شهد را مکیده و به قسمت عسلدان می برند و رطوبت عسل را کاهش می دهند. آنها همچنین آن را با آنزیم های گوارشی خود که قند ، نشاسته و پروتئین موجود در شهد را تجزیه می کنند مخلوط کرده و اسیدی تر می کنند.
هنگامی که شهد غلیظ شد و این فرایند را طی کرد ، زنبورها آن را در لانه زنبوری قرار می دهند. سپس زنبورها عسل زخیره شده را پلمپ می کنند.
سه دلیل برای خراب شدن عسل وجود دارد: اسیدیته ، نسبت قند به آب و خواص ضد میکروبی آن.
اسید: با وجود رنگ روشن و شاد ، اما خانه مطلوبی برای باکتری ها نیست. عکس توسط الکس کندریتیف.
اسیدیته
اول ، اجازه دهید در مورد اسیدیته صحبت کنیم. اکثر باکتری ها ترجیح می دهند در شرایط خنثی رشد کنند ، نه اسیدی و نه پایه. در شرایط اسیدی ، بسیاری از پروتئین های اساسی که ماشین های مولکولی داخل سلول ها را تشکیل می دهند ، تجزیه می شوند.
آنزیم هایی که زنبورها برای تجزیه قند موجود در عسل استفاده می کنند باعث اسیدی تر شدن آن می شود و برای رشد باکتری ها جذابیت کمتری دارد.
محتوای قند
دوم ، عسل مقدار زیادی قند دارد - اما آب بسیار کمی دارد ، به لطف کار زنبورها برای تبخیر بیشتر آن برای غلیظ شدن شهد. در واقع ، عسل آنقدر قند دارد که رطوبت سنج است - یعنی می تواند آب را از هوا جذب کند!
به جعبه جوش شیرین فکر کنید که احتمالاً جایی در خانه شما ، شاید در پشت یخچال شما باشد. آیا تا به حال متوجه شده اید که چگونه پودر پس از مدتی متراکم می شود؟ این به این دلیل است که پودر آب را از هوا جذب می کند ، به ویژه در شرایط مرطوب.
عسل هم به همین شکل است. عسل به طور معمول حدود 18 درصد آب دارد که برای رشد بیشتر باکتری ها کافی نیست. آنها در بیابانی گرفتار شده اند! تنها در صورت افزودن آب بیشتر ، مانند عسل در معرض رطوبت ، در نهایت می توان باکتری ها را رشد کرد. هنگامی که میزان آب به بیش از 25 rises افزایش می یابد ، ممکن است باکتری ها رشد کنند - به همین دلیل مهم است که یک ظرف عسل را بسته نگه دارید.
ترکیبات ضد میکروبی
سوم ، چند مولکول در عسل وجود دارد که با باکتری ها مبارزه می کنند.
اولین مورد پراکسید هیدروژن است که به عنوان محصول برخی از آنزیم های مورد استفاده زنبورها برای هضم قندهای پیچیده تولید می شود. پراکسید هیدروژن دیواره سلولی باکتری ها را تجزیه می کند.
اما برخی از انواع عسل همچنین دارای ترکیبات ضد میکروبی دیگری مانند دفنسین -1 ، آنتی بیوتیکی است که زنبورها به عنوان بخشی از سیستم ایمنی خود تولید می کنند. هزاران سال است که عسل برای درمان زخم ها به عنوان یک ضد عفونی کننده استفاده می شود ، اما اکنون محققان به دنبال عسل به عنوان منبع بالقوه آنتی بیوتیک های جدید هستند.
آدرس پیج : Dr_zanboor 
یکی از عجیب‌ترین خلقت‌های خداوند، خلقت زنبور عسل است. زنبورها اصلا نمی‌خوابند. آنها برای پرکردن کیسه مخصوص بدنشان از شهد، روی میلیون‌ها گل می‌نشینند و شهدشان را می‌مکند.
وقتی کیسه‌شان پر شد، به طرف کندو برمی‌گردند. در راه، قبل از رسیدن به کندو مقداری دیاستاز ـ که نوعی آنزیم است ـ را روی شهدهای داخل کیسه مخصوص‌شان می‌ریزند. وقتی به کندو رسیدند، آن را داخل سلول‌های 6 ضلعی موم می‌گذارند و دوباره برای جمع‌آوری شهد از کندو خارج می‌شوند.
شب‌ها وقتی زنبورها نمی‌‌توانند از کندو خارج شوند، سراغ 6 ضلعی‌های موم می‌روند و شهد داخل آن را با خرطومشان به داخل کیسه مخصوص‌شان می‌ریزند، آب اضافه آن را جذب می‌کنند و با ترشح دوباره و چند‌باره دیاستاز روی آن، ماده غلیظ شیرینی درست می‌کنند به نام «عســل».
جالــب اسـت بدانید که خوردن 100 گرم عسل در روز میتواند به شما انرژی‌ای برابر با 330کالری بدهد چون عسل از آب (17 درصد)، قند (40 درصــد)، اسیدهای آمینه (25 درصد)، انواع موادمعدنی مانند آهن، منگنز، منیزیم، فسفات و... (12 درصد) و انواع آنزیم‌ها (6 درصد) تشکیل شده است و بسیاری از احتیاجات بدن را تأمین می‌کند.
عسل محلی که توسط زنبورها از گرده‌ی گیاهان محلی جمع‌آوری شده، ممکن است اندکی حساسیت‌زا باشد. از لحاظ تئوری عسل میتواند با فعال کردن سیستم ایمنی بدن در طول زمان به‌طور طبیعی ماده‌ی ایمنی ضد حساسیت ایجاد کند. توصیه‌ی معمول این است که چند ماه پیش از شروع فصل آلرژی، روزانه یک قاشق چای‌خوری عسل محلی خورده شود تا سیستم ایمنی بدن امکان تولید این ماده ضد حساسیت را داشته باشد. عسل مصرفی حتما باید محلی باشد، زیرا گرده‌ی گیاهان محلی باعث حساسیت می‌شود و اگر عسل از گیاهان سایر مناطق باشد، طبیعتا نتیجه‌ی مطلوبی به دست نمی‌آید.
با اینکه تحقیقات صورت گرفته در این مورد نتایج متفاوتی را نشان داده، اما یک پژوهش در این مورد بیان می‌کند در فصل گرده‌افشانی گروهی که از عسل استفاده کرده بودند، نتایج زیر مشاهده شد:
«بیمارانی که پیش از فصل آلرژی از عسل استفاده کرده بودند، نسبت به افرادی که درمان‌های متداول روی آنها انجام شد، به طور چشمگیری علائم آلرژیک کمتری نشان دادند نتایج بهتری داشتند. این آزمایش با اینکه مقدماتی بود، اما محققان به این نتیجه رسیدند عسل میتواند یک درمان مکمل برای آلرژی باشد.»
عسل تا اوایل قرن بیستم درمانی مرسوم برای عفونت بود و با اختراع پنی‌سیلین کم‌کم استفاده از آن به فراموشی سپرده شد. اکنون استفاده از عسل در درمان زخم‌ها دوباره مرسوم شده است و محققان در پی کشف چگونگی تأثیر آن در مبارزه با عفونت‌های پوستی هستند. عسل خاصیت آنتی‌اکسیدانی، ضد باکتری و ضد قارچ دارد که آن را به دارویی ایده‌آل برای درمان زخم‌ها تبدیل کرده است.
محققان طی آزمایش‌های بالینی دریافته‌اند میتواند بیش از ۲۵۰ نوع از باکتر‌ی‌های مقاوم به انواع آنتی‌بیوتیک‌ها را ریشه‌کن کند.عسل از طریق یک فرایند آنزیمی پراکسید هیدروژن را آزاد می‌کند که خاصیت ضدعفونی‌کنندگی به آن می‌بخشد.
تحقیقات نشان می‌دهد انواع عسل فرآوری نشده به درمان و التیام زخم‌ها کمک می‌کند و در یک پژوهش ۵۸ مورد از ۵۹ زخم مورد بررسی از طریق عسل به طور قابل‌توجهی بهبود یافتند.
«عسل به دور از هوا و رطوبت میتواند مدت نامحدودی نگهداری شود و منبع غذایی کاملی برای زنبورها در ماه‌های سرد زمستان باشد.»
اگر واقعا از نفخ رنج می‌برید یا مرتبا احساس می‌کنید شکم‌تان باد کرده است، یک لیوان ترکیبی از آب گرم وعسل کمک می‌کند اثرات نفخ را در سیستم گوارش‌تان خنثی کنید و فورا احساس سبکی خواهید کرد.
برای انجام دادن کارهای یک لانه زنبور عسل باید زنبورهای بسیار زیادی در این کلونی حضور داشته باشند. زنبورهای پرستار از نوزادان مواظبت می کنند و زنبورهای کارگر نیز به امور مربوط به ملکه رسیدگی کرده و به او غذا داده و او را تمیز می کنند. زنبورهای نگهبان نیز از لانه محافظت می کنند. زنبورهای کارگر ساختمانی نیز موم لازم برای قرار دادن تخم های ملکه و عسل تولیدی توسط زنبورهای کارگر را تولید کرده و کندو را می سازند. زنبورهایی نیز مسئولیت خارج کردن اجساد از کندو را بر عهده دارند. برخی دیگر نیز باید گرده و شهد کافی برای تغذیه تمامی کلونی را فراهم کنند.
از آنجاکه عسل غنی از مواد آنتی اکسیدان است و از آنجا که می تواند رادیکال های آزاد را از بین ببرد پس می تواند ریفلاکس اسید او را نیز از بین ببرد. ( به طوری که رادیکال های آزاد، پوشش سلول های دستگاه گوارشی را از بین می برد). عسل ممکن است برای درمان التهاب مری نیز به کار گرفته شود. ساختارهای می توانند به غشای مخاطی مری کمک کنند. عسل حتی می تواند به تسکین گلودرد نیز کمک کند، که به این منظور آن را با چای گیاهی ترکیب کرده و مصرف می کنند تاان را بهبود دهد.
در زخم ها و به خصوص، استفاده زودهنگام از عسل می تواند ریسک زخم شدن و تغییر شکل ها را کاهش دهد. در مورد سوختگی های کوچک، می توانید ابتدا بلافاصله با ریختن آب و کاهش دمای آن، مقداری عسل بر روی قسمت آسیب دیده بریزید. عسل همچنین می تواند به درمان زخم معده و زخم های مزمن کمک کند.
تحقیقات نشان می دهند که عسل می تواند یک متوقف کننده خوب و موثر برای سرفه باشد. در یکی از مطالعات یافت شد که عسل می تواند سرفه های شبانگاهی را کاهش داده و خواب کودکان را بهبود بخشد. این مطالعه همچنین عنوان می دارد که عسل حتی می تواند به اندازه ی داروی ضد سرفه دکسترومتورفان موثر باشد. البته قبل از دادن عسل به کودکان خود با پزشک خود مشورت کنید. مخلوطی از آبلیموی گرم با عسل می تواند وی را درمان کند همچنین حالت احتقان در گلو را از بین برده و مانع است کم آبی شود. استفاده از عسل همچنین می تواند سرما خوردگی را تا دو روز کاهش دهد.
